18 فوریه بود . اوج اعتراضات مردمی بحرین بر ضد نظام ظالم آل خلیفه ...

عبدالرضا بوحمید جوان بود . مثل من و تو .سه کودک خردسال هم داشت . اما یارای تحمل ظلم را نداشت . پیرو امام شهیدش بود و درس آزادگی را از او و فرزندانش فراگرفته بود .

بین دو عکس اخر زندگیش فقط سه دقیقه فاصله افتاد. عکس اول وی را در حال شعار و اعتراض نشان می دهد و عکس آخر پیکر برزمین افتاده و خون آلودش را که بدست مزدوران آل خلیفه شهادت رسیده بود ...

همین دو عکس کافی بود تا عبدالرضا به رمز مقاومت بحرین تبدیل شود ...

حالا بعد از چند ماه دوباره عبدالرضا خبر ساز شده است .اما اینبار سوژه ی عکس، فرزندانش هستند . سه کودک خردسال که با کیک تولد بر مزار پدرشهیدشان جشن گرفقته اند

دیروز جشن تولد پدرشهیدشان بود...

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم تقبل منا هذا القربان 

 این حکایت تازه ای نیست . این روایت تاریخ است . از روزی که حق و باطل آفریده شد و از روزی که وظیفه تربیت نسل ایثار  به زن واگذار شد .

از همان روزی که اسماعیل وسیله امتحان شد . از همان روزی که کربلا آفریده شد و قاسم و علی اکبر و عون و عباس و حسین پا در راه شهادت گذاشتند .

و این حکایت نسل به نسل منتقل شد . و هر بار بودند مادران و زنانی که با تمام رضایت شاهد شهادت  پسرانشان، همسرانشان و برادرانشان بودند .

 و امروز صحنه روایت بحرین است .

سرزمینی که دژخیمانش پسران جوان را نیمه شب در مقابل چشم مادران زیر بار کتک می گیرند ، می دزدند ، پنهان می کنند و جنازه هایشان را تحویل میدهند .

امروز رسالت زینب بر دوش مادران بحرین است .مادرانی که رسالتشان را با تمام وجود پذیرفته اند و از دادن پسرانشان حاصل تمام عمر و زندگیشان هیچ ابایی ندارندو شجاعانه ندا بر می آورند اللهم تقبل منا هذا القربان .

و تو با دیدن این همه ایثار و از خودگذشتگی فقط یک جمله می توانی بگویی:

ما رأیت الا جمیلا

بسم الله الرحمن الرحیم

او یک پرستار بود . درگیری های بحرین بالا گرفته بود . آمده بود تا همصدای مردم کشورش آزادگی بخواهد .سهمش یک تیر جنگی بود . تیری که آمد و صاف نشست توی گردنش . چند روزی خبری از او نبود . خانواده اش همه جا دنبالش گشتند .آخر سر یک تلفن ناشناس خبرشان کرد :بهیه در بیمارستان نظامی است ..آمدند بالای سرش چند ساعت بعد همان نصف جانش را برداشت و دنیای جنگلی ما را رها کرد و رفت . رفت به همان جایی که آزادگان تاریخ در هوای آزادگی زیر سایه رضوان محبوبشان نفس می کشند . شبانگاه بیست و نهم اسفند ماه بود . چند ساعت قبل از سال تحویل ما ایرانی ها . اسمش بهیه العرادی بود . او اولین شهید زن انقلاب بحرینی بود ...

بسم الله الرحمن الرحیم

کل تصاویر فقط چند ثانیه طول می کشد . پرستار وسط راهروی بیمارستان عکس بن حمد را برمی دارد.برروی زمین می اندازد و در حالی که از شدت خشم و عصبانیت فریاد میزند قاب عکس بن حمد را زیر پا له می کند .

این جز اولین تصاویری بود که از اوج خشم انزجار بحرینی ها از قتل عامشان توسط آل خلیفه از معدود رسانه های پوشش دهنده اخبار بحرین پخش شد

امروز در یکی از تالار های گفتمان بحرینی خواندم که یکی از خواهران آزاد شده از بند زندانهای آل خلیفه خبر داده که این پرستار شجاع در زیر دردناکترین شکنجه های سربازان مزدور آل خلیفه به سر می برد . پست امروز را تقدیم به  این پرستار بزرگ می کنم  که رسالت زینبی خود را به درستی ایفا کرد و از خداوند متعال می خواهم که هر چه زودتر وی را از دست دژخیمان آل خلیفه برهاند .

بسم الله الرحمن الرحیم

خانم های مدعی فمنیست . خانم های منادی آزادی زنان ،خانم هایی که برای روسری پوش شدن دختران مسلمان به اختیار خودشان دنیا را به آتش کشیده اید . خانم هایی که برای سکینه محمدی متهم به قتل شوهرش تمام رسانه های دنیا را بسیج کرده اید ...

کجایید؟

چرا صدایی از شما رد نمی آید ؟

امروز در بحرین دختران مسلمان را به جرم درخواست دمکراسی از سر کلاس درس به زندان می برند .

امروز مادران مسلمان را داغدار پسران عزیزشان میکنند.

امروز دخترکان بچه سال نیمه شب در حالی از خواب میپرند که پدرشان را زیر مشت و لگد سربازان اشغالگر می بینند

امروز زنان و دختران بحرینی زیر شکنجه مردان بی رحم آل خلیفه روزی صد بار آرزوی مرگ می کنند .

کجا رفت آن فریاد های عدالت طلبانه اتان

کجا رفت آن فعالیت های شبانه روزیتان برای تحقق حقوق زنان

خانم شیرین عبادی آن جایزه نوبل را فقط برای ندا برده بودی ؟یا نه فقط سکینه محمدی و ندا زن بودند و حق و حقوق داشتند ؟

خانم هایی که فکر می کنید چشم و گوش و زبان زنان دنیا اید . امروز زنان بحرین وقتی که تمام دنیا گوشش را بروی فریاد های مظلومانه شان بسته است هیچ امیدی به شما عروسکهای دربار کاخ سفید ندارند .

امروز ورد زبان زنان و دختران بحرین یا زینب و یا زهراست . شما هم بهترست بروید فکری به حال کیت و ملکه انگلیس بکنید .حنایتان خیلی وقت است که از رنگ افتاده است ...