بسم رب المخلصین
نشسته ای پای اخبار تا از دور و برت مطلع شوی . در حالی که صدای سوت و ترکیدن انواع و اقسام وسایل جنگی ! از بیرون خانه احاطه ات کرده است. خبر های سیاسی داخلی که تمام می شود خبر بحران در فلسطین را پخش می کنند و جوانکی که با روی پوشانده شده فریاد عصبانیت می زند:
فلسطینُ فی خطر
القدسُ فی خطر
الاقصی فی خطر
القدسُ فی خطر
الاقصی فی خطر
و جشن و پایکوبی خاخام های صهیونیست در مراسم افتتاح کنیسه ی خراب !
و می شنوی که اسراییل تحت لوای غفلت مسلمین ذره ذره ، با لرزاندن ، دیوارهای مسجد الاقصی را ، همان که روزی پیامبرت رو به آن نماز گزارده و از آن به معراج رفته ، فرو می ریزند و به یاد می آوری ماجرای تونل های کنده شده در زیر مسجد الاقصی ، توسط صهیونیست را ، که پایه های مسجدت را سست می کند .
و میبینی جوانانی را که در برابر این همه ظلم سلاحشان فقط سنگ است .سنگ!آن هم در برابر گلوله های جنگی .
حالت دگرگون می شود . دلت می خواهد بیشتر به صحبت های خبرنگار عرب زبان که گویا تنها رسانه فریادش همین بخش خبری است گوش دهی اما انگار تایمش تمام شده و مجری خبر به اجبار با او خداحافظی می کند .
و تیتر بعدی "برنامه های نوروزی صدا و سیما" است !
حالت بد می شود . از هر چه نوروز است حالت به هم می خورد . ازهر چه تعطیلی . از هر چه سرگرمی . از هر چه سریال و فیلم سینمایی و از هر چه ترقه و آتش و چهارشنبه سوری است .
دلت می خواهد کاری کنی .اما نمی شود . دلت می خواهد چیزی بنویسی .اما نمی شود . آخر مردم دم عید حالشان خوب است .نباید حالشان را بد کنی !
حتی اگر بیت المقدس در حال نابودی باشد .
حتی اگر جوانان فلسطینی همزمان با آتش بازی جوانان موتیفوسی تهرانی در حال جان دادن باشند.
حتی اگر کودکان فلسطینی در حسرت یک لحظه کودکی کردن بزرگ شوند .
حتی اگر مادران فلسطینی در زیر فشار محاصره شاهد ذره ذر جان دادن فرزندانشان باشند....
اما می نویسی . چون جوانانی را می شناسی که عید را به جای کیش و لب دریا به عشق بوی شهدا در میان خاک و بیابان می گذرانند. جوانانی که خواب شیرین صبح جمعه را فدای دعای ندبه ظهور می کنند.
جوانانی که بهترین روز های عمرشان را به پیروی از پدرانشان در روستا های محروم به ساختن خانه و زندگی برای پابرهنگان می گذرانند.
جوانانی که هنوز بعد از این همه سال نام رهبر ندیده ، خمینی بزرگ روح تازه در تنشان می دمد .
جوانانی که دل به مژده رهبری بسته اند که " نابودی اسراییل خواهند دید " .
پس می نویسم :
و می شنوی که اسراییل تحت لوای غفلت مسلمین ذره ذره ، با لرزاندن ، دیوارهای مسجد الاقصی را ، همان که روزی پیامبرت رو به آن نماز گزارده و از آن به معراج رفته ، فرو می ریزند و به یاد می آوری ماجرای تونل های کنده شده در زیر مسجد الاقصی ، توسط صهیونیست را ، که پایه های مسجدت را سست می کند .
و میبینی جوانانی را که در برابر این همه ظلم سلاحشان فقط سنگ است .سنگ!آن هم در برابر گلوله های جنگی .
حالت دگرگون می شود . دلت می خواهد بیشتر به صحبت های خبرنگار عرب زبان که گویا تنها رسانه فریادش همین بخش خبری است گوش دهی اما انگار تایمش تمام شده و مجری خبر به اجبار با او خداحافظی می کند .
و تیتر بعدی "برنامه های نوروزی صدا و سیما" است !
حالت بد می شود . از هر چه نوروز است حالت به هم می خورد . ازهر چه تعطیلی . از هر چه سرگرمی . از هر چه سریال و فیلم سینمایی و از هر چه ترقه و آتش و چهارشنبه سوری است .
دلت می خواهد کاری کنی .اما نمی شود . دلت می خواهد چیزی بنویسی .اما نمی شود . آخر مردم دم عید حالشان خوب است .نباید حالشان را بد کنی !
حتی اگر بیت المقدس در حال نابودی باشد .
حتی اگر جوانان فلسطینی همزمان با آتش بازی جوانان موتیفوسی تهرانی در حال جان دادن باشند.
حتی اگر کودکان فلسطینی در حسرت یک لحظه کودکی کردن بزرگ شوند .
حتی اگر مادران فلسطینی در زیر فشار محاصره شاهد ذره ذر جان دادن فرزندانشان باشند....
اما می نویسی . چون جوانانی را می شناسی که عید را به جای کیش و لب دریا به عشق بوی شهدا در میان خاک و بیابان می گذرانند. جوانانی که خواب شیرین صبح جمعه را فدای دعای ندبه ظهور می کنند.
جوانانی که بهترین روز های عمرشان را به پیروی از پدرانشان در روستا های محروم به ساختن خانه و زندگی برای پابرهنگان می گذرانند.
جوانانی که هنوز بعد از این همه سال نام رهبر ندیده ، خمینی بزرگ روح تازه در تنشان می دمد .
جوانانی که دل به مژده رهبری بسته اند که " نابودی اسراییل خواهند دید " .
پس می نویسم :
باید کاری کرد !
فلسطینُ فی خطر
القدسُ فی خطر
الاقصی فی خطر
القدسُ فی خطر
الاقصی فی خطر
