به نام خدای دلشکستگان
گزارش های شبانه بخش خبری ساعت 21 بود و مرآتی گزارشش را از کهف الشهدا به اتمام رساند.خیلی دلم می خواست بروم و آنجا را ببینم .جای خیلی دنجی به نظر می رسید .اما نمی دانستم کجاست . چند وقت بعد که سرچی در اینترنت کردم دو موضوع بیشترین نمود را داشت یکی عکس آقا در صبحگاه لیله الرغائب در دهانه غار و دیگری دعای ندبه وبلاگ نویس ها در کهف الشهدا . و البته صحبت هایی که خبر از دل شکسته این شهدا می داد و اینکه ما آدم های عصر آخر کم کم دارد کارمان به کجا ها کشیده می شود پاییز بود که بالاخره توفیق زیارتشان را پیدا کردم
حوالی ساعت یازده صبح آن هم خیلی تند و شتابزده .هنوز که هنوزاست حسرت همان زیارت هول هولکی را می خورم .حسرت آن خلوت و آن صدای هو هوی باد که در دل کوه می پیچید و دل را با خودش به آسمان می برد .راستش را بخواهید به شهدا حسودیم شد و دلم برای خودمان سوخت برای ماهایی که اینقدر در زمین و قیمت خانه گم شده ایم که فرق بین افسردگی و بهجت و عشق و نفرت را نمی فهمیم ... یک جمله هم از فیلم خدا حافظ رفیق در ذهنم تکرار می شد آنجا که آن تازه شهید می گفت:اونجا رو ببینید برای این خونه اجاره ای چه مصالحی رو دارن خرج می کنن و فرمانده در جوابش می گفت : اینکه خوبه ، روزها نیستی که ببینی چه چیزهایی رو خرج این دنیای خاکی می کنن چیز هایی که میشه باهاش همه بهشت رو خرید (نقل به مضمون ) ...
حالا چی شد که یاد این حرفها افتادم ؟
امروز پیغامی به دستم رسد که گویا سایت کهف الشهدا افتتاح شده . رفتم و سر زدم .جالب بود . یه تالار گفتمان هم دارن که بحث های جالبی رو توش شروع کردن . یه پژوهشکده هم دارن که به صورت مجازی عضو می پذیره و اگه واقعا به حرهاشون عمل کنن محصول خوبی رو باید بیرون بده پیشنهاد می کنم که حتما برای یکبار هم که شده سری بزنید
و برای من هم دعا کنید که دوباره بتونم به زیارت کهف الشهدا برم
من هم برای شما دعا می کنم
در پناه حق باشید
کهف الشهدا
