بسم الله الرحمن الرحیم

چند وقتیه که یه مطلبی ذهنم رو قلقلک میده پیغام دوستمون در وبلاگ گریبان فطرت بهانه ای شد تا شما رو هم در این دغدغه شریک کنم .

همه چیز به چند ماه پیش بر میگرده .پخش مستندی از شبکه چهار سیما که در باره مصر باستان بود .دو باستان شناس در معابد مصر ( چون مال خیلی وقت پیشه درست یادم نیست ولی فکر کنم توی اهرام مصر بودن ) یک سری جنازه های مومیایی شده حیوانات رو پیدا می کنند .اجساد مومیایی ای که در قسمت های داخلی تر هستند گویا مربوط به حیوانات مقدس اون دوره بودن . که خیلی دقیق و با وسواس مومیایی شدن و تعدادشون هم محدوده اما اجسادی که در قسمت های بیرونی تر هستن مربوط به سیصد چهارصد سال بعد میشن که تعدادشون به یک میلیون و خورده ای میرسه و خیلی سرهم بندی شده مومیایی شدن و خیلی از حیوانات رو ،مقدس و غیر مقدس شامل میشدن . و جالب اینکه بعضی از این مومیایی ها خالی بودن .
این دو باستان شناس بعد از کلی تحقیق و پژوهش به این نتیجه میرسن که این مومیایی های تقلبی مربوط به زمان افول قدرت فراعنه بعد از حمله اسکندر میشن . در این زمان مردم عامی هم اجازه زیارت معابد رو پیدا می کنن . از اونجایی که یکی از مراسم زیارتشون اهدای مومیایی حیوانات مقدس بوده بازار این مومیایی ها گرم میشه و کاهنان مصری در کنار معابد دکان های مومیایی فروشی راه می اندازند . و مردم خوشخیال برای دستیابی به آمرزش خدایان چه پول هایی که برای تهیه این اجساد نمیدن !
دیدن این مستندخیلی از صحنه هایی رو که این روز ها میبینیم برام زنده کرد. صحنه نامه فروشان مسجد جمکران . پارچه سبز فروشان حرم حضرت معصومه ، دانه فروشان حرم امام رضا و ... .
نیاز به معنویت و عرفان غریزه ای بود که خداوند از ابتدای خلقت در وجود انسان قرارداد تا به بیراهه نرود . اما امان از نفس و شیطان که همین غریزه هدایت گر را به طعمه برای رسیدن به جهنم تبدیل کرد . سو استفاده از احساسات پاک آدمیان در جهت کسب سود دنیوی . و چه بد سودی که در مشت اینان نمی افتد سودی که نه برکت این دنیایی دارد و نه آن دنیایی ...
شاید در ادیان و مذاهب دیگه که نه امام زمان دارند و نه اندیشه ظهور و نه آرزوی حکومت الله بر روی زمین ، بشه از کنار این مسائل به راحتی گذشت ولی در مذهب تشیع تساهل با این امور جایز نیست .
به نظر من این مسئله یه مبارزه جدی می طلبه .یه جنبش نرم افزاری در شناخت و شناساندن تشیع حقیقی یا به قول دکتر شریعتی تشیع علوی .
تشیعی که فقط به دنبال مراد بستن و مراد گرفتن نباشه و امامان قبل از حاجت دهی ، راهنما و رهبر باشن.راهنما و رهبر باشن در شیوه زندگی زندگی در این دنیا برای آن دنیا ...
در این زمینه خیلی ها کار می کنن و خیلی ها هم تلاش می کنن ولی نتیجه مطلوب هنوز بدست نیومده شاید هم چند سل دیگه بتونیم اثراتش رو ببینیم ولی در حال حاضر اینطور نیست .
من فکر می کنم بهترین بستر این مبارزه مراسم مذهبی ماست . یه زمانی اومدیم به مراسم یه جور دیگه نگاه کنیم سر از تکنو و ترانه های اون ور آبی در آوردیم . همش به خاطر این بود که علمی به این مسئله نگاه نشد . برای به سامان رسیدن چنین حرکت هایی باید خیلی تخصصی و علمی در این زمینه کار بشه
یه پیشنهادی که دارم اینه که یه عده از متخصصین بحث های روانشناسی با یه گروه از بچه های هنرمند ( چه ادبی چه نمایشی چه تجسمی ) و یه عده از طلبه ها با هم جمع بشن و یه سبک درست و حسابی برای مراسم هامون پیدا کنند سبکی که هم معرفت توش داشته باشه هم جذابیت و هم عشق .سبک مراسمی که بتونه دل آدم رو متحول کنه و شعائر دین رو احیا کنه ...
این خودش یکی از نمونه های عملی بحث جنبش نرم افزاریه . البته خیلی کار میبره . خیلی تلاش می خواد و حتی برای پذیرا کردنش در جامعه مبارزه هم لازم داره ولی به زحمتش می ارزه .
شما چی فکر می کنید ؟