بسم الله الحق
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِکُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیب .....
این روزها فقط این آیه است که کمی دل را تسلا می دهد.اینکه بدانی هر آنچه می گذرد امتحانی است که باید بگذرانی تا چون طلا عیارت مشخص شود و غربال شوی و البته این طلا و غربال شدن درد هم دارد.خیلی زیاد.سال گذشته این روزها چشممان براه حاجیان منزلمان بود.روزهای آخر دیگر تابی برایمان نمانده بود کارها را با سرعت انجام می دادیم تا وقتی می آیند همه چیز برای استقبالشان آماده باشد.روز آمدنشان در فرودگاه دل توی دلمان نبود وقتی از در خروجی حجاج نمایان شدند اشک بود که از چشممان سرازیر می شد و وقتی در آغوششان گرفتیم باورمان نمی شد که یک ماه دوری تمام شده و عزیزانمان با کوله باری از نور برگشته اند....حالا دارم به حال و روز دختر و مادری فکر می کنم که یک ماه تمام لحظه دیدار با پدر یا پسرش را در ذهنش تصور می کرد و حالا ...
پ.ن:عکس مربوط می شود به بلندی های بوستان یاس در غروب عید قربانی که به همت بی تدبیری آل سعود عزا شد
