بسم الله الرحمن الرحیم
او یک پرستار بود . درگیری های بحرین بالا گرفته بود . آمده بود تا همصدای مردم کشورش آزادگی بخواهد .سهمش یک تیر جنگی بود . تیری که آمد و صاف نشست توی گردنش . چند روزی خبری از او نبود . خانواده اش همه جا دنبالش گشتند .آخر سر یک تلفن ناشناس خبرشان کرد :بهیه در بیمارستان نظامی است ..آمدند بالای سرش چند ساعت بعد همان نصف جانش را برداشت و دنیای جنگلی ما را رها کرد و رفت . رفت به همان جایی که آزادگان تاریخ در هوای آزادگی زیر سایه رضوان محبوبشان نفس می کشند . شبانگاه بیست و نهم اسفند ماه بود . چند ساعت قبل از سال تحویل ما ایرانی ها . اسمش بهیه العرادی بود . او اولین شهید زن انقلاب بحرینی بود ...
