بسم رب المخلصین

شماره 162 شماره ای است که خیلی از ما با آن آشنایی داریم . تلفن گویایی که پیام های مردمی را برای برنامه های صدا و سیما ضبط می کند .

تلفنی که شواهد امر نشان می دهد مورد توجه است و پیام داده به آن مثمر ثمر است . دو نمونه آخرش همین آگهی های گلرنگ و نانسی بود که بعد از تماس های مکرر از لیست آگهی های صداو سیما حذف شد . دستشان درد نکند اما یک سوال :

کاری به سلیقه ها ندارم . اینکه برنامه طنز را بیشتر کنید یا کمتر کنید یا رنگ لباس فلان مجری را بهمان کنید و .... بحث من سر مشکلات اعتقادی است . چیزهایی شبیه همان دو نمونه ای که بالا عرض کردم . تا جایی که ما اطلاع داریم ناظران کیفی ای وجود دارند که کیفیت آثار تولیدی صدا و سیما را بر حسب خطوط قرمز موجود می سنجند

واقعا با وجود چنین ناظرانی آیا طبیعی است که آگهی هایی از این دست در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شود و تا زمانی که صدای مردم را در نیاورده است همچنان به پخش خود ادامه دهد ؟

آیا وجود شماره تلفنی مانند 162 برای این است که مرزهای ایمانی مردم را بسنجند که ببینند تا کجا عقب رفته است ؟

صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران روزی قرار بود مدرسه باشد. مدرسه ای برای تمام عاشقان حقیقی اسلام . اما متاسفیم که این روز ها می بینیم به جز در موارد محدودی سیاستگذاری این رسانه مهم بر اساس خوش آمد قشر خاصی از جامعه تنظیم می شود .