بسم رب الشهدا و صدیقین و بسم رب القاصم الجبارین
باز هم قافله کربلا مسافر دیگری را با خود همراه کرد تا تصویر تازه ای بر دفتر شهادت تاریخ ترسیم نماید .
تصویری که هر گوشه اش پیامی است برای من و تو .
تصویری که از دیدنش فقط یک جمله بر زبانها جاری می شود :
ما رأیت الا جمیلا
ما رأیت الا جمیلا
ما رأیت الا جمیلا
و براستی کجای این تصویر اوج شکوه و زیبایی نیست؟
مردی که تمام زندگی خود را شجاعانه وقف اهداف الهی خود می کند و بعد از آنکه صدها حاج از خود به جای می گذارد با شهادتش امضای سبزی بر طریق و هدفش به یادگار می گذارد .
و یا مردمی که در زیر باران و با مشت های گره کرده پیکر پاکش را بدرقه می کنندو فریاد بر می آورند که تا آخرین قطره خونمان راهت را ادامه خواهیم داد...
و یا فریاد پر صلابت رهبری که ترس را در دل دشمنان زنده می کند که : خون عماد مغنیه اسراییل را از وجود خارج خواهد کرد
و یا مادری که بعد از شهادت سومین و آخرین پسرش در هاله ای از نور لبخند می زند و می گوید :افسوس که بیش از این پسری ندارم که در راه خدا قربانی کنم
و شاید اوج شکوه تصویر همینجا باشد .مادرانی که شیرمردانی می پرورانند که عاشقانه گام در مسیر جهاد و شهادت می گذارند . دیروز ما هم مادران اینچنین بسیار به خود دیده است ...
چند روز پیش پسر هشت ساله ای را دیدم .شیرین بود مثل تمام هم سن و سالانش . پرسیدم دوست داری چه کاره شوی ؟
پاسخ داد کارمند !
گفتم چرا ؟
گفت :چون راحته بی دردسره !
گفتم دلت نمی خواد آتش نشان و یا پلیس بشی ؟
پاسخی داد که دلم را لرزاند .گفت: اِ که چی بشه . برم جونم رو فدای مردم کنم ؟!!!
و با چنان کراهتی این را گفت که آه از نهادم بر آمد
این روز ها کم کم تصاویر دیروز دارد کمرنگ می شود و وقتی می خواهی از جهاد و شهادت صحبت کنی می شنوی که : ای بابا! گذشت آن روز ها .حالا وقت آسایش است .مردم حوصله این حرفها را ندارند ...
و تو فکر می کنی مگر چه اتفاقی افتاده که روحیه جهاد و شهادت تاریخ مصرفش گذشته باشد ؟! مگر حکومت مهدوی حاکم شده است و یا ظلم از جهان رخت بر بسته !!!
شاید وجود رفتن هایی از جنس شهادت حاج عماد (یا همان حاج رضوان معروف )لازم باشد تا تلنگری بخورد بر فراموشی ما ...
در پناه حق باشید
