يک هفته ايست که مهمان اين اندوه شده ام جايي که ديوارها بلند شده اند و خانم ها اجازه ورود و حتي پشت در ايستادن بقيع را هم ندارند .نه روضه اي خوانده اند و نه نوحه اي اما همه مي دانيم اين اشک ها ي آهسته ،سوزناک ترين اشک هايي است که در همدردي بانوي آب و آيينه ريخته ايم . به قول حاج اقا ، آمده ايم تا روضه مجسم ببينيم .... دلم سخت مي سوزد...