به نظرم پدرها و مادرها تنها در نحوه ابزار عشق به فرزند با هم تفاوت دارند، عشق مادر به فرزند احساسيه و عشق پدر عقلاني ...

اشتباه برداشت نشه، محبت هاي خاله خرسه تو ذهن نياد، مادر به خاطر احساسات شديدي که داره نميتونه غم و ناراحتي فرزند رو ببينه، اما پدر آينده بچه رو هميشه جلوي چشمش داره و همين باعث ميشه غم و رنجش رو هم تحمل کنه

مادر فکر ميکنه هميشه ميتونه فرزند رو در پناه خودش داشته باشه و همين باعث ميشه تحمل رنجش اون رو نداشته باشه! اما پدر ميدونه که بالاخره يه روزي اين فرزند مجبور ميشه روي اي خودش بايسته و پدرش ديگه توانايي حمايتش رو نداره، و همينه که باعث ميشه رنجش فرزندش رو تحمل کنه

مادر احساساتش رو بي پرده به فرزند ابراز ميکنه تا اون رو از خودش نرنجونه اما پدر با صلابت مي ايسته تا فرزندش به کمال برسه و در عوض خودش از درون ميشکنه

شايد به همين خاطره که ميگن رنجش پدر سنگين تر از مادره!!!